WIE IS DOON?

Silvia Heijnen is eigenaar van en drijvende kracht achter Doon Communicatie.  Vanuit een gedegen achtergrond in communicatie, organisatie en beleid begeleidt ze verandertrajecten bij opdrachtgevers in de profit, non-profit en publieke sector. Samen met haar man en drie zoons woont ze in een voormalige boerderij op het platteland in het Midden-Limburgse Neer.

'Mijn startpunt is altijd het gesprek, de persoonlijke ontmoeting. Dat kan op kantoor bij een klant zijn, maar ook aan de keukentafel of tijdens een wandeling. Ik luister; wat is er aan de hand, wat ligt gevoelig? Waar een opdrachtgever weerstand verwacht, zie ik kansen om elkaar aan te vullen. Als je anders kijkt, wordt een klacht een wens. Ik ga op zoek naar de gezamenlijkheid in de verschillen. Breng mensen bij elkaar en zoek het gemeenschappelijk verlangen. Samen ben je beter, daar ben ik van overtuigd.’

Denken in kansen en mogelijkheden en er samen beter van worden: Silvia nam het mee van haar jeugd op het Midden-Limburgse platteland. De ouderlijke boerderij op de Roggelse Hei was een veilig thuis waar ze alle vrijheid en ruimte kreeg om het leven te ontdekken. In haar werk creëert ze nieuwe ruimte door mensen en thema’s te verbinden. Ruimte voor beweging. 

Contact, aandacht, nabijheid

Op de boerderij van haar ouders leerde Silvia Heijnen ook dat wat je aandacht geeft, groeit en bloeit. Ze leerde er respect te hebben voor de kracht en veelzijdigheid van de natuur. Leerde kijken, luisteren en genieten zonder een oordeel te vellen. Het kenmerkt de manier waarop ze met mensen in contact treedt: respectvol en met oprechte aandacht voor ieders verhaal, ongeacht zijn functie of positie. Ze geeft en krijgt vertrouwen. Deelt haar eigen verhalen en krijgt prachtige verhalen terug.

Doen, aanpakken, doorzetten

Voor een boerendochter is het zo vanzelfsprekend. Silvia’s ouders leefden het voor. Je oogst wat je zaait. Ze leerden haar te vertrouwen op haar eigen kracht en de kracht van anderen. Haar vaders wijsheid en ‘boerenverstand en -gevoel' komen terug in haar vermogen om complexe zaken terug te brengen tot de eenvoud. Ook de zorgzaamheid van haar moeder herkent ze: goed doen voelt goed. Gewoon 'doon'.